viernes, 27 de julio de 2012

Veleno.



Salía un día da gasolineira con intención d'incorporarme á carretera xeneral. Un tipo roxo, entre queimao y moreno Zaplana, con mochila, vestimenta militaresca y algún faragayo, envereda azoquiao y con apuro camín del meu bólido de tecnoloxía francesa. Abórdame pol llao del copiloto mentres eu baxo sin muito aquello a ventanía da porta. Pídeme que lo achegue a Tapia. Fago un xesto más sentencioso qu'afirmativo, janfribogariano, lladiando a cabeza pal llao esquerdo, mentres ye digo sin que m'escuite peró m'entenda: "Sube". Abre a porta de detrás, zampa os bártulos dentro y instálase nel asento: "Gracias, tío. A la primera. Qué suerte" -díceme-. "Suerte non. Iván de Cazarón" -penso eu-. Arrancamos y, sin callar a boca un momento, díceme que vai andando pa Santiago. Anduvo muito; fexo todos contos camíos hai p'alló un feixe de veces; cruzóu a península de punta a punta úas contas ocasióis; anduvo toda Francia tres veces; chegóu a Holanda dúas d'ellas. É canario. "¿Y eso? ¿Lo haces así...?", -pergunto indeterminada y desinteresadamente-. "Hace tiempo se me murió una persona muy querida, y bueno...", -responde apuntado sin blanco fixo-.

     Os albergues gallegos costan cinco euros diarios, según m'informa. Anda sin un peso. Tamos chegando. Á dereta un paisano tapa nel silo con terra. "A ver si alguien me deja ayudarle y me da algo pa los albergues. Igual este señor...", -barrunta pa sí...- "Está jodida la cosa...", -dígoye eu, coa mesma indeterminación d'antes-. "Lo que pasa es que la gente está envenenada", -sentencia-.

     Chegamos a Tapia. Conoce ben el poblo. Xa tuvo más veces. Fálame d'algúa moza concreta. "No me dejes al pie del albergue, que sino igual se pispan y no me sellan", -advírteme-. Despídese con fondos agradecementos. Vaise. "Hasta otra. Suerte", -deséoye eu, sin saber mui ben por qué-.

     De volta, barrunto que me gustaría úa vida asina, llixeira d'equipaxe. Al pouco, el final da conversación protagonízame... "Envelenada sí... Han a tar trabayando pa ti...", -machiéi entre os dentes, al tempo que me trababa úa víbora nel alma...-

No hay comentarios: