As casas cantan.
Cada cual , cada quén, canta a súa canción.
A
súa ópera.
El vento daye a
cada úa a súa cara y el sou distingo. Úa melodía diferente y
irrepetible.
Abren, pechan, abaten, deixan pasar.
Silban, bruan, roncan.
Y cada cambio sutil na complexidá d'estas sinfonías varían el
identidá de cada casa y as súas mil caras.
Y fain úa música que se
perderá pra sempre entre el vento y el tempo que la trai
pro deixa
paredes pra dentro
un aveiro nel qu'escuitar el obra.
No hay comentarios:
Publicar un comentario